Tussen de rijen witte tenten paradeert een bonte groep mensen: een superman met een trommel om zijn nek, iemand in een hondenpak, twee clowns en een hele stoet aan zingende kinderen. Op de muziek van het nummer Mijn vriend is een ezel, een bekend Turks kinderliedje, brengt de dansende stoet een lach op het gezicht van aardbevingsslachtoffers.
Een van de clowns, psycholoog Gülnaz Aksünger, toert al dagen door het aardbevingsgebied. Samen met vier vrienden, ondernemers met een onuitputtelijk enthousiasme, vrolijkt ze kinderen in tentenkampen en ziekenhuizen op. “We proberen door met de kinderen te spelen, afleiding te bieden van de traumatische emoties en de omgeving”, vertelt Aksünger. Zij doet dit vrijwillig.
Volgens Unicef wonen er 4,6 miljoen kinderen in de Turkse provincies die getroffen zijn door de twee aardbevingen. Een paar honderd daarvan wonen voorlopig in dit tentenkamp in Iskenderun. De meeste huizen in deze stad zijn onbewoonbaar, net als die in de rest van de provincie Hatay.
Het zijn vooral vrijwilligers die zich hier hebben ontfermd over de jongste bewoners. Een groep jonge leraressen uit Istanbul heeft inmiddels twee speeltenten ingericht, met knuffels, legoblokken en ander speelgoed. Sommige kinderen voelen zich er zo thuis, dat ze als iedereen weggaat nog even blijven om alles op te ruimen.
Een andere plek in het kamp waar kinderen even hun zorgen kunnen vergeten, is het kinderpark dat is opgezet door de gemeente Beylikdüzü, een voorstad van Istanbul. Verschillende containers zijn omgetoverd tot een kleurrijk speelparadijs voor kinderen. Een kleine bioscoop, een bibliotheekbus en tafeltjes met kleurplaten moeten kinderen wat afleiding bieden.
Lees verder via Trouw