Vroeg in de ochtend verzamelen zo’n dertig mannen zich voor de moskee in de wijk Beykoz in Istanbul. De meesten zijn Afghaanse dagloners die hier wachten tot iemand ze ophaalt om in de bouw te werken. Er komt een busje voorrijden, de mannen vliegen eropaf, er wordt even onderhandeld, een aantal mannen stappen in, en het busje rijdt weg. Ze kunnen 200 lira per dag verdienen, omgerekend zo’n 20 euro.
Een van die mannen is Farih Darwish Malikzada (‘31 of 32 jaar’). In thuisstad Mazar-i Sharif, in Noord-Afghanistan, was hij journalist. “Ik had een kantoor, een mooie camera en een goed leven. Maar ik ben alles kwijtgeraakt.” Uit angst voor de Taliban is hij twee jaar geleden naar Turkije gevlucht. “De dag dat ik wegging heb ik zoveel gehuild. Mijn familie zei tegen mij: ‘Als je niet weggaat zullen de Taliban je doden’.” Nu werkt hij in de bouw, als schilder, soms een dagje in een restaurant, in het ergste geval moet hij de hele dag stenen sjouwen.